نکات فتوگرامتری پهپاد : تارگت گذاری

طراحی نقاط کنترل زمینی برای بلوک های فتوگرامتری

تارگت گذاری فتوگرامتری پهپاد

یکی از مهم ترین مراحل انجام یک پروژه فتوگرامتری با پهپاد تارگت گذاری و طراحی شبکه نقاط کنترل است، با استفاده از نقاط کنترل و چک که حاصل این عملیات هستند می توان پروژه را با اطمینان بیشتری پیش برد و علاوه بر استفاده از آنها به عنوان مستحکم کننده ی شبکه ی عکس ها می توان از آن ها به عنوان ابزاری برای ارائه ی گزارش دقت به کارفرما استفاده کرد . البته با ظهور روش های جدید به تازگی پهپاد هایی تولید شده اند که ادعا می کنند نیاز به نقاط کنترل ندارند ، ولی قیمت این نوع از پهپاد ها بسیار بالاتر از پهپاد های معمولی است و بسیاری از فتوگرامتریست ها هنوز هم از همان روش ایجاد شبکه نقاط کنترل استفاده می کنند. در ادامه ی مطلب به بحث در مورد تارگت گذاری می پردازیم.

طراحی نقاط کنترل زمینی فتوگرامتری

دانشجویان مهندسی نقشه برداری در درس فتوگرامتری پیشرفته قانون های تارگت گذاری را می آموزند ، این درس البته نحوه ی تارگت گذاری را برای فتوگرامتری آنالوگ هوایی توضیح داده است و خبری از پهپاد و دوربین های دیجیتال نیست. در قسمتی از جزوه ی فتوگرامتری پیشرفته دکتر عبادی در مورد تارگت گذاری می خوانیم :
اگر بلوک فتوگرامتری داشته باشیم ، این بلوک از چندین نوار تشکیل شده که هر نوار دارای چندین مدل است ، یک مدل در یک نوار با مدل بعدی در همان نوار در 20% مشترکند. در صورتی که مدل اولی را Base قرار دهیم به راحتی می توان با نقاط مشترک گرهی بین دو مدل سیستم مختصات مدل دوم را به مدل اول آورد. چون یک مرکز تصویر مشترک و سه نقطه روی یک خط مشترک دارند . به راحتی بین مدل ها ترانسفورماسیون نسبی انجام می دهیم. پس از این دو مدل یک مدل بزرگتر تشکیل می شود و هر دو در سیستم مختصات مدل اولند، ولی هنوز به سیستم مختصات زمینی نرفته اند. همچنین مدل سوم را به دو مدل قبل می توان اتصال داد.

نوار ها هم با هم نقاط مشترک دارند ، پس با همه نوار ها یک مدل بسیار بزرگ داریم که از نظر تئوری بازهم 2 نقطه کنترل مسطحاتی و 3 نقطه کنترل ارتفاعی برای برقراری ارتباط این مدل بزرگ با زمین نیاز داریم . ولی در این ترانسفورماسیون ها خطا وارد کار می شود و این حداقل تئوری جوابگو نیست. بهترین حالت این است که در هر مدل 3 تا نقطه کنترل ارتفاعی و 2 نقطه کنترل مسطحاتی در نظر بگیریم ولی از نظر هزینه مقرون به صرفه نیست. حالا بین دو حالت Full Control Block و Worst Case باید حالتی را در نظر بگیریم که دقت را از دست ندهیم . یعنی در مدل اول نقطه کنترل بگیریم، بعد چند مدل جلو برویم و در آنجا هم نقطه کنترل بگیریم و اصولا بهینه نقاط کنترل از نظر تعداد و توزیع تعیین گردد. از نظر کارهایی که در بلوک های مختلف انجام داده اند (بلوک های مختلف در مقیاس های مختلف و در مناطق مختلف) به نتایج کلی زیر رسیده اند :

از نقطه نظر مسطحاتی : نقاط کنترل مسطحاتی در محیط و پیرامون بلوک

از نقطه نظر ارتفاعی : زنجیره های فشرده از نقاط کنترل ارتفاعی در مسیرهای عمود بر مسیر پرواز

 

 

در بازار فتوگرامتری با پهپاد دقت همه چیز است، یکی از دوستان می گفت ” اگه نقشه شما دقیق نباشه چیزی به غیر از یک نقاشی نیست” “تقریبا نزدیک” شاید بعضی اوقات برای آدرس دادن به یک عابر پیاده کافی و راضی کننده باشه ولی استفاده از اون در مقابل کارفرمای یک پروژه نقشه برداری با پهپاد یعنی اتلاف وقت خود و هزینه ی کارفرما. حتما می پرسید با این اوصاف چگونه به بهترین دقت در پروژه فتوگرامتری دست پیدا کنیم ؟ رایج ترین روش استفاده از نقاط کنترل است (روش دیگر استفاده از پهپاد مجهز به RTK)

هدف از استفاده ی نقاط کنترل چیست؟

چرا از نقاط کنترل استفاده می کنیم؟ در یک کلام دقت! نقاط کنترل نقاطی با موقعیت مشخص هستند که این موقعیت با دقت بالا به دست آمده است ، این موضوع باعث می شود دقت شما در هر سه جهت X ، Y و Z بیشتر شود. نقاط کنترل باعث می شود:

  1. منطقه مورد نظر شما به درستی زمین مبنا (ژئولوکیت) شود .
  2. مقیاس پروژه شما در هر سه جهت به درستی مشخص می شود.
  3. اندازه گیری های سه بعدی دقیق که محصول نهایی شما هستند را فراهم می کنند.

می توانید یک نقشه توپوگرافی دقیق را بدون نقطه کنترل زمینی به دست آورید؟ قطعا با استفاده از نقطه کنترل یا RTK می توانید یک پروژه را با دقت در حد 2 تا 3 سانتی متر انجام دهید. در ادامه ی مطلب مثالی برای اهمیت نقطه کنترل زمینی آورده شده است. در این تصویر یک پروژه با نقطه کنترل زمینی و همان پروژه بدون نقطه کنترل زمینی اجرا شده اند. به راحتی تفاوت را می توانید از لحاظ بصری بررسی کنید.

نقطه کنترل فتوگرامتری

نقطه کنترل فتوگرامتری

در این پروژه  نقاط کنترل برای به دست آوردن دقیق مختصات کاربرد دارد و باعث می شود نقشه هم به طور دقیق در محل خود در عکس ماهواره ای قرار بگیرد. علاوه بر نقاط کنترل معمولا یه دسته نقطه هم به عنوان نقطه چک در نظر می گیرند ، این دسته از نقاط دقت به دست آمده توسط نقاط کنترل را کنترل می کنند. پس نقاط کنترل برای به دست آوردن دقت پروژه ضروری اند و نقاط چک هم وظیفه دارند داده ها و محصول نهایی شما را تایید یا رد کنند.

نحوه ی قرار دهی تارگت های فتوگرامتری

  • اتفاقی – یعنی تارگت ها باید به خوبی در تمام قسمت های پروژه پخش شده باشند و همگی در یک منطقه متمرکز نشوند.
  • به شکل تاس – تارگت ها همان قدر که در مرکز هستند باید در نزدیکی (نه روی لبه) لبه های منطقه مورد نظر هم قرار داشته باشند ، دقیقا مانند شکل یک تاس که نقطه ها در آن پراکنده هستند.
  • نزدیک – تارگت ها باید به هم نزدیک باشند و بیشتر از 300 تا 400 متر فاصله نداشته باشند.
  • نحوه جانمایی تارگت فتوگرامتری پهپاد

بهترین و بهینه ترین تارگت فتوگرامتری

معمولا در فتوگرامتری با پهپاد از تارگت های چهارخانه سیاه و سفیدی که روی یک سطح چاپ شده اند استفاده می شود، این تارگت ها معمولا به شکل زیر هستند :

تارگت بهینه در فتوگرامتری پهپاد

در شکل بالا سه نوع تارگت داریم، از آن جایی که باید در هنگام پردازش اطلاعات پهپاد با استفاده از موس مرکز تارگتهای ثبت شده در تصویر را انتخاب کنیم هر قدر طول اضلاع مابین قسمت سیاه و سفید بیشتر باشد انتخاب مرکز تارگت راحت تر انجام می شود، پس در شکل بالا با ثابت در نظر گرفتن اضلاع صفحه ی تارگت بهترین حالت قرارگیری قسمت های سیاه و سفید شکل سمت راست است که طول اضلاع آن 1.4 برابر بیشتر از تارگت سمت چپ است. به همین دلیل این تارگت 41 درصد بهینه تر از تارگت سمت چپ است و بهتر است در تمامی تارگتهایی که چاپ می کنید ،نواحی سیاه و سفید با  45 درجه زاویه نسبت به محور افقی قرار بگیرند. در حقیقت یک تارگت با اضلاع 1*1 متر و زاویه 45 درجه مانند یک تارگت با ابعاد 2*2 متر و زاویه 0 درجه (تصویر وسط) عمل می کند.

Add a Comment

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.